تاریخچه شمع چینی

تاریخچه شمع‌ها را می‌توان به زمان‌های قدیم دنبال کرد، زمانی که مردم از روغن‌های حیوانی و گیاهی برای پخش کردن روی شاخه‌ها، ماگورت یا تراشه‌های چوب برای ساختن مشعل‌هایی برای روشنایی شب استفاده می‌کردند.

در چین، نمونه اولیه شمع ها در دوره پیش از شین در قرن 3 قبل از میلاد ظاهر شد. در آن زمان مردم پارچه‌هایی را دور لوله‌های نی توخالی می‌پیچیدند و آب موم را در آن می‌ریختند و برای روشنایی آن‌ها را روشن می‌کردند. شمع های این دوره را شمع عسل یا شمع مرهم می نامیدند و عمدتاً از چربی های حیوانی مانند چربی ماهی تهیه می شدند.

در سلسله هان، استفاده از شمع ها رایج تر شد، اما آنها هنوز هم نسبتاً گرانبها بودند. مطابق با"یادداشت های متفرقه شیجینگ"، در زمان سلسله هان، پادشاه نانیو با شمع به امپراتور گائوزو از سلسله هان ادای احترام کرد. در طول سلسله تانگ، تکنولوژی ساخت شمع بهبود یافت و موم سفید ظاهر شد. در زمان سلسله تانگ، شمع ها نیز به ژاپن معرفی شدند.

در طول سلسله‌های مینگ و چینگ، تولید شمع‌ها بسیار افزایش یافت و آنها در خانه‌های مردم عادی ظاهر شدند و به یک نیاز معمول روزانه برای روشنایی شب تبدیل شدند. با استفاده گسترده از برق و منابع نوری مدرن، شمع ها به تدریج از مرحله تاریخی روشنایی خارج شده و به نمادی تبدیل شده اند که اغلب در مناسبت های بزرگ مانند قربانی ها، عروسی ها، ضیافت های تولد و عزاداری استفاده می شود.